Photo : mamasite.net
อดทนเพียงสามสิบนาที
รอให้เธอ...นางฟ้าของฉันได้แผลงฤทธิ์
ดั่งเนรมิตสรรพสิ่งเปลี่ยนแปร
ในชั่วพริบตา...
โอ...ที่รัก
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ฉันกลืนกินเธอ
ประดุจทาสผู้ต้องมนต์ดื่มด่ำใหลหลง
ยามเธอละลายหลอมรวมในกายฉัน
สรรพเคมีฉีดพล่านทั่วสรรพางค์กาย
คล้ายเธอติดปีกให้โบยบินจากโลกแห่งความจริง
กระชากอัตตาฉันร่วงกองอยู่บนพื้น
สาปทุกปรารถนา ทุกอารมณ์ ให้แน่นิ่ง
ไร้รัก,ไร้โลภ,ไร้โกรธ,ไร้หลง
มีเพียงความว่างเปล่า ทรงตัวอยู่ในความนิ่ง
ไม่ทุกข์ไม่ร้อน ไม่อาทรต่อสิ่งใดใด
ด้วยโลกทัศน์ผ่านแว่นตาอันใหม่
ฉันบอดใบ้ต่อสีแดงของเลือด
ไม่รู้สาต่อกลิ่นคาวและความตาย
ลอยล่องไปในโลกร้างท่ามกลางโกลาหล
มึนมึน เบลอเบลอ มึนมึน เบลอเบลอ มึนมึน เบลอเบลอ...
วันก่อนนั้น...อนารยชนก่อการร้ายร้ายที่กรือเซะ
สามสิบสองศพ...ฉันกลืนกินเธอ...
วันก่อนนั้น...อนารยชนก่อการร้ายร้ายที่ตันหยงลิมอ
สองนาวิกโยธินล่วงลับ...ฉันกลืนกินเธออีกครั้ง...
มาวันนี้...อนารยชนก่อการร้ายร้ายที่ปะนาเระ
ฆ่าพระเผาวัดวอดวาย...ฉันกลืนกินเธออีกครั้ง...และอีกครั้ง...
วันพรุ่งนี้...อนารยชนจะก่อการร้ายร้ายขึ้นที่ไหน
จะคร่าชีวิตใครใครอีกกี่ศพ...ฉันยังไม่รู้...ฉันยังไม่รู้เลย...
โอ...แอ็คติเฟด*ที่รัก
ครานี้ฉันขอกลืนกินเธอ
ล่วงหน้าก่อน สักเม็ดสองเม็ด
จะได้ไหมจ๊ะ.
....................................
ชาติวุฒิ บุณยรักษ์
ตุลาคม ๒๕๔๘
*เผยแพร่ต่อสาธารณะครั้งแรก ในงานอ่านบทกวีเพื่อสันติภาพ “โครงการบทกวีสำหรับปัตตานี” โดยโครงการจัดตั้งสถาบันสมุทรรัฐเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ศึกษา ร่วมกับ คณะกรรมการอิสระเพื่อความสมานฉันท์แห่งชาติ (28 มีนาคม พ.ศ.2549)
No comments:
Post a Comment